Dyslexie als gave

In mijn logopedische praktijk kom ik heel wat kinderen tegen waarvan ik het gevoel heb dat ze niet voldoende vorderen.

Ik zie vaak dat dyslectische kinderen en volwassenen een ware lijdensweg gaan en op heel wat onbegrip stoten.

Frustratie, stress en een krimpend gevoel van eigenwaarde zijn daar steeds de pijnlijke gevolgen van. Het zijn stuk voor stuk creatieve mensen met bergen potentieel.

Ze passen echter niet met hun kwaliteiten en manier van denken,

het beeldend denken, in het reguliere onderwijs en vallen uit de boot.

Zéér frustrerend voor alle partijen.

Dit laatste maakte dat ik op zoek ging naar een diepere, andere aanpak van

dyslexie, een aanpak waar niet alleen de symptomen maar ook de oorzaak behandeld wordt.

Tijdens mijn zoektocht kwam het boek "De Gave van Dyslexie" van

Ronald Davis op m'n pad.

Het was een echte "eye-opener" dit was de "missing link" waar ik al zolang naar op zoek was voor al diegene die vastliepen in het onderwijs en in de knoop geraakten met zichzelf.

Ik startte kort na het lezen van het boek de opleiding tot Davis Counselor,

dewelke ik in 2006 afrondde.

Ondertussen heb ik al vele kinderen en volwassenen zien groeien in

zelfvertrouwen omdat ik hen mocht helpen om hun weg te vinden in

de wereld van letters, klanken en woorden.